هممون قصهای زیادی رو در مورد گروه های تبهکاری و مافیایی مخوف شنیده ایم اما بسیاری می گن که این گروه ها فقط به سریال «خونواده سوپرانو» و فیلمای «پدرخوانده» برمیگرده و گروه های مافیایی و تبهکاری بزرگ و منظم، دستکم دیگه، وجود خارجی ندارن. هر چند با افزایش قدرت دولتای مرکزی و کاهش نفوذ این گروه ها شدیدا از تعداد سازمانای تبهکاری کم شده اما هنوزم در گوشه و کنار جهان بعضی از اونا با قدرت تموم به فعالیتای خود ادامه میدن.
در ادامه این مطلب می خوایم شما رو با ترسناک ترین و بی رحم ترین گروه های تبهکاری و مافیایی در سراسر دنیا آشنا کنیم که از اونا اطلاعی نداشته و حضور اونا رو در کشورای پیشرفته باور نمی کردین.

باحال این که درآمدی که این گروه های تبهکاری به در بعضی موارد با سود شرکتای تجاری بزرگ برابری می کنه.
با این وجود خیلی از این سندیکاهای تبهکاری هم درآمدهای کمتری دارن. اما در میان همه این گروه های تبهکاری یه اشتراک هست و اون بی رحمی و قساوته. اینو هم به این موضوع دقت لازم رو به عمل بیارین قسمت دوم این مطلب رو هم می تونین از راه این لینک ببینین.

۱- دار و دسته اعداد

زندان پولسمور در کیپ تاون آفریقای جنوبی به دو دلیل مشهور شده.
یکی این که نلسون ماندلا، رهبر فقید ضد آپارتاید آفریقای جنوبی ۶ سال از دوران حبس طولانی خود رو در این زندان گذراند و دیگه اینکه این زندان در واقع به وسیله سه گروه خشن جور واجور به اسمای ۲۶ا، ۲۷ا و ۲۹ا اداره می شه که در کل به اونا «دار و دسته اعداد» (Numbers Gangs) می گن. این گروه ها روش موثری واسه عضوگیری دارن اینجوری که باید بین عضویت در یکی از این گروه ها از یه طرف و مورد تجاوز قرار گرفتن و حتی کشته شدن باید یکی رو انتخاب کنن. هر کدوم از این گروه ها در این زندان پرجمعیت یه نقش خاص داره.

گروه ۲۶ا آدمایی هستن که در مورد سرقت مهارت دارن.

۲۷ها مسئول نگهبانا هستن یعنی نگهبانا اصلا نمی تونن وارد محوطه داخلی زندان شن و عوضش همه چیز در داخل محوطه زندان به وسیله این گروه ها کنترل و مدیریت می شه.
واسه وارد شدن به گروه ۲۷ها اول باید یه نگهبان رو ناکار کرده باشین. گروه سوم که همون ۲۸ها باشن روش عضوگیری بسیار ساده و بازی دارن. وقتی که مردی به این گروه می رسه دو نقش رو می تونه بردوش بگیره، یا می تونه عضو گروه طلایی باشه که معمولاً جنگجو و مبارز هستن یا عضو دسته نقره ای باشه که به وسیله گروه طلایی مورد سوء استفاده جنسی قرار می گیرن. سردسته گروه ۲۸ها جون مونگرل اسمشه که هر کسی وارد گروه نقره ای شه اول از همه نیازای جنسی اونو برآورده می کنه.

ایشون در سن ۱۴ سالگی به زندان پولسمور اومده.

حالا خوبیش اینه این گروه ها در خارج از زندان هیچ قدرتی ندارن اما کسایی که در شهر کیپ تاون زندگی کرده و مرتکب خلاف می شن خوب می دونن که باید تموم تلاش خود رو به کار بگیرن که دستگیر نشن.

۹- سان یی اون

گروه موسوم به «سه گانه ها» (The triads) که یه گروه مافیایی چینیه در قرن هفدهم میلادی تاسیس شده.
این گروه در اول واسه براندازی امپراطوری ژینگ و به امپراطوری رسوندن دوباره سلسله مینگ تشکیل شد.
اونا در آخر نتونستن به هدف خود برسن اما روابط نزدیک بین اعضای اون برقرار مونده و تا امروز هم بین اعضای جدید گروه باقی مونده.در قرن ۲۰ میلادی، این گروه در بخشای کوچکتر جامعه هم نفوذ پیدا کرد.
وقتی که حزب کمونیست چین در سال ۱۹۴۹ به قدرت رسید خیلی از شاخه های این گروه به هنگ کنگ رفتن بعضی هم به کشورای دیگری مانند ماکائو، تایوان و حتی بعضی هم به کانادا، آمریکا، بریتانیا و استرالیا جا به جایی مکان کردن.

امروزه ادعا می شه که بیشتر از ۵۷ گروه سه گانه هست و بزرگ ترین این گروه ها هم «سان یی اون» (Sun Yee On) اسمشه که در سال ۱۹۱۹ بوجود اومده و در هنگ کنگ فعالیت داره.
مشخص نیس که این گروه دقیقاً چندین عضو داره اما برآورد شده که در سراسر جهان بیشتر از ۶۰٫۰۰۰ نفر عضو این گروه باشن. هر فرد واسه وارد شدن به این گروه باید ۳۶ قسم یاد کنه، از جمله ” اگه بعد از ارتکاب جرم دستگیر شدم باید مجازاتم رو پذیرفته و تلاش نکنم گناهانم رو گردن برادران قسم خورده ام بندازم. اگه این کار رو بکنم به وسیله ۵ رعد و برق کشته می شم” یا ” من هیچ وقت پول یا متعلقات دیگه برادران قسم خورده ام رو نخوام دزدید، اگه این قسم رو بشکنم با هزاران شمشیر کشته می شم”.

سان یی اونم مانند گروه های تبهکاری دیگه درآمد دشت می کنه؛ از راه مدیریت فاحشه خونها، کلاهبرداری، اخاذی از تجارتای قانونی، قاچاق آدم و خرید و فروش مواد مخدر. انگار این گروه  با کارتل سینالوا در مکزیک معاملاتی داشته و حالا واسه ساخت متامفتامین به مواد خام ارسالی از طرف کارتل دسترسی دارن. به دلیل قوانین سخت هنگ کنگ در مورد همراه داشتن و به کار گیری اسلحه، گروه سان یی اون حملات خود رو بیشتر با به کار گیری چاقو انجام میده. اتفاقی که معمولاً اتفاق می افته اینه که گروهی از افراد این گروه چاقو به دست، معمولا ساطور، که به اونا «خرد کننده» می گن قربونی خود رو محاصره کرده و ضرباتی رو به بدن اونا وارد می کنن. همه این حملات به مرگ قربونی منجر نمی شه اما ممکنه قربونی دست یا پای خود رو از دست بده.

۸- شرکت دی

شرکت دی (D-Company) به وسیله داوود ابراهیم در بمبئی و در سال ۱۹۷۶ تاسیس شد.
پدر ایشون که در منطقه بیشترً مسلمون نشین شهر بمبئی زندگی می کرد پاسبان محلی بود اما ابراهیم و برادرش در سنین نوجوونی وارد دنیای خلافکاران شده و در آخر همراه با دوستانشون یه گروه تبهکاری رو تشکیل دادن. در اواسط دهه ۱۹۸۰، این گروه تونست بر دیگه گروه حریف خود به نام «خاندان لالا» (Lala clan) که بر دنیای زیرزمینی و خلافکاری شهر بمبئی محاصره داشت غلبه کنه و شرکت دی پس از یه درگیری خونین اما کوتاه برتری خود رو به حریف دیکته کرد.
هر چند ابراهیم به جرم قتل تحت تعقیب بود اما دولت ناگزیر اونو مجبور به ترک کشور کرد.

در نتیجه ابراهیم به دوبی رفت و در بیست سال آینده ایشون شرکت دی رو پیشرفت داد و در تبعید و بدون این که وارد هند شه اونو به یکی از بزرگترین سندیکاهای خلافکاری تبدیل کنه.
ایشون مغز متفکر بمب گذاریای بزرگ بمبئی در سال ۱۹۹۳ بود که در اون ۱۲ ماشین بمب گذاری شده به صورت همزمان در ۱۲ مارس منفجر شدن. این انفجارها ۲۵۷ کشته و ۷۱۳ زخمی برجای گذاشت. هدف اون از این کار انتقام خون کسایی بود که در راهپیماییای ماه های قبل در منطقه مسلمون نشین شهر بمبئی به وسیله نیروهای پلیس کشته شده بودن. در سال ۲۰۰۳ و وقتی که یکی از دستیاران ابراهیم تو یه باشگاه مشهور به قتل رسید، از ابراهیم خواسته شد که دوبی رو ترک کنه.
انگار ایشون به کراچی در پاکستان جا به جایی مکان کرده.

با وجود اینکه دولت پاکستان این موضوع رو رد کرده اما خیلی از افراد محلش شهر کراچی خونه اونو هم به شما نشون میدن.
شرکت دی در مورد کلاهبرداری در میدون خرید و فروش املاک و اخاذی در بمبئی و امارات متحده عربی فعالیت زیادی داشت. از دیگر فعالیتای غیرقانونی سود رسون این گروه میشه به جعل اسکناس، خرید و فروش اسلحه و مواد مخدر اشاره کرد.

۷- یاماگوچی گومی

سندیکای تبهکاری منظم ژاپن، یاکوزا، از ۲۱ بوریوکودان (boryokudan) به معنی «گروه خشونت» تشکیل شده که بزرگ ترین اونا یاماگوچی گومی بوده که تحت رهبری کنیچی شینودا قرار داره که به عنوان ششمین کومیچو (رییس یا پدرخوانده) گروه شناخته می شه.
این گروه در سال ۱۹۱۵ به وسیله هاروکیچی یاماگوچی در کوبه ژاپن تاسیس شد.
گروه یاماگوچی گومی در همه فعالیتای غیرقانونی در بخش مدیریت فاحشه خونها، خرید و فروش مواد مخدر و اسلحه، اخاذی، کلاهبرداری و حق السکوت گرفتن حضور داره.
حتی مدیریت کشتی سومو هم در این کشور در دست این گروه قرار داره.
البته این گروه هم به طور کاملً بی حریف نبوده و در طول این چند سال بارها با گروه های دیگه درگیر شدن.

تو یه درگیری طولانی بین سالای ۱۹۸۵ و ۱۹۸۹ مقدار خشونت اونقدر بالا بود که روزنامهای محلی بخشی از روزنامه خود رو به تعداد کشته ها و زخمیای هر گروه در هر روز اختصاص داده بودن. بر خلاف همه فعالیتای غیرقانونی واسه ده های متوالی، یاماگوچی گومی و دیگه خونواده های یاکوزا همچان در ژاپن آزادانه فعالیت کرده و خیلی راحت عضوگیری می کنن. در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ بیشتر از ۸۰٫۰۰۰ نفر در عضویت گروه های یاکوزا بوده که در حدود نصف اونا در گروه یاماگوچی گومی عضویت داشتن که اونا رو به بزرگ ترین دار و دسته خلافکار خیابانی در سراسر جهان تبدیل می کرد.
با این وجود از سال ۲۰۱۱ به دلیل وضع قوانینی واسه کاهش درآمدهای یاکوزا، تعداد افراد این گروه ها شدیدا کم شد.

بعد در سال ۲۰۱۵، ۳٫۰۰۰ نفر از اعضای گروه یاماگوچی گومی به یه گروه جدید ملحق شدن. به نظر می رسید که مانند سالای دهه ۸۰ جنگ سختی در می گیره اما بر خلاف بروز بعضی خشونتا هنوز باید منتظر جنگ تموم عیار این گروه های حریف باشیم. الان حدود ۱۱٫۵۰۰ نفر در گروه یاماگوچی گومی عضویت دارن اما به گفته جیک آدلشتین که در مورد فعالیتای یاکوزا تخصص داره در سال ۲۰۲۱ و با باز شدن کازینوها در این کشور بر تعداد این اعضا اضافه می شه.
به باور ایشون گروه های یاکوزا از راه این کازینوها و اخاذی کردن از آدمایی که مبالغ زیادی رو در قمارخانها می بازن درآمد سرشاری به دشت می کنن.

۶- مافیای آلبانی

گروه های تبهکاری آلبانیایی به دلیل زبون منحصر به فردی که دارن نامعلوم مونده و مامورین بین المللی بررسی فعالیتای غیرقانونی این گروه ها کار سختی واسه نفوذ به اجتماعات اونا دارن. براساس اطلاعات بدست اومده این گروه ها در سالای ۱۹۵۰ وقتی که تعداد خیلی از آلبانیاییا به ترکیه مهاجرت کردن تشکیل شده و در قاچاق هروئین از ترکیه به آلبانی کسب درآمد می کردن. در دهه ۱۹۸۰، در حالی که کمونیسم در حال از بین رفتن در آلبانی بود، بعضی از این افراد آلبانی رو ترک کرده و به کشورای دیگه رفتن و بعضی هم به آمریکا اومده و در نیویورک سکونت گزیدند.

بعضی از این افراد در خونواده تبهکاری گمبینو به عنوان نیروهای تهاجمی استخدام شدن. خیلی زود آلبانیاییا گروه خود به نام «سازمان روداج» (Rudaj Organization) رو تشکیل داده و واسه گرفتن قلمرو با خونواده گمبینو و لوچس درگیر شدن. در سال ۱۹۸۹ در آلبانی نظام کمونیستی تموم شد و در آشوبای پس از اون، گروه های تبهکاری شدیدا پیشرفته و قدرت زیادی رو گرفتن. علاوه بر این، از اون جایی که مهاجران آلبانیایی بسیاری به کشورای دیگه جهان مهاجرت کرده بودن این گروه های تبهکاری ارتباطات بین الملل زیادی هم داشتن. انگار امروزه حدود ۱۵ گروه تبهکاری جور واجور در آلبانی فعالیت دارن که منبع اصلی درآمدهای اونا خرید و فروش هروئین و قاچاق انسانه. باحال این که این گروه ها علاوه بر فعالیتای غیرقانونی و خلافکارانه در مورد سیاسی هم شدیدا فعال هستن.