گردشگری بوم زیستی
گردشگری بوم زیستی زیر مجموعه گردشگری روستایی است و شکلی از توسعه جهانگردی است که فرصتهای بی نظیر را برای ادغام توسعه روستایی با جهانگردی، مدیریت منابع و مدیریت نواحی حفاظت شده در بسیاری از نقاط جهان فراهم می سازد. به عبارت مشخصتر شکلی از جهانگردی در طبیعت است (جهانگردی در نواحی طبیعی و دست نخورده) که فعالانه مروج بقای محیط زیست است، و مستقيم برای جوامع و فرهنگ‌های محلی سودمند است و برای جهانگردان تجربه ای مثبت و آموزنده فراهم میكند. این نوع از گردشگري، عملاً شکلی از جهانگردی بدیل و پایدار است كه به محیط روستایی وابسته است. از این رو، گردشگري بوم زیستی زیر مجموعه گردشگري روستایی محسوب می شود، اما هر نوع گردشگري روستایی، گردشگري بوم زیستی به حساب نمی آید. بنابراین : گردشگری روستایی عبارت است از فعالیت‌ها و گونه‌های مختلف گردشگری در محیط‌های مختلف روستایی و پیرامون آنها که دربردارنده آثار مثبت – منفی برای محیط زیست روستا، انسان و طبیعت است. ازسوی دیگر گردشگري روستایی را می توان از لحاظ مفهومی، به عنوان حالتی از ذهن، و از لحاظ فنی، بر اساس فعالیت‌ها، مقاصد و سایر خصوصیات ملموس و قابل اندازه‌گیری تعریف کرد و از منظر دیگر گردشگري روستایی، شکلی از فعالیت اقتصادی است که به حومه شهرها بستگی دارد و از آنها بهره برداری می کند. نکته حائز اهمیت اين است كه گردشگري روستايي صرفا به گردشگري كشاورزي، گردشگري سبز و گردشگري بوم زیستی و… محدود نمي شود زيرا مناطق روستايي گاهي واجد ارزشهاي فراوان تاریخي و فرهنگي و… نيز هستند. بنابراين گردشگري‌هاي ديگري را مي تواند دربر گيرد. مثل گردشگري فرهنگي، گردشگری تاریخی، گردشگری مذهبی. در انتها گردشگری روستایی فرصت تولید، بازآفرینی و بهره مندی از قابلیت‌ها و توان‌های محیطی و انسانی فضاهای برون شهری و محیط‌های حائل میان سکونتگاه‌های متمرکز شهری- روستایی در جهت توسعه انواع گردشگری است (سقایی، 25-1382:18).
2-2-3-4 اثرات مثبت و منفی توسعه گردشگری روستایی
مهمترين هدف توسعه گردشگری، توسعه اقتصادی و اجتماعی مناطق گردشگری است. بسياری از کشورها کم و بيش به گردشگری توجه دارند زيرا مهمترين تأثير گردشگری در اقتصاد جهانی، ايجاد درآمد و اشتغال زايی است. اين صنعت با ٢٠٠ ميليون نفر شاغل، گردش مالی سالانه آن به حدود 5/4 تریلیون دلار می رسد. به بيان ديگر، اين فعاليت ٨ درصد از کل اشتغال جهانی را در بر می گيرد. در کشورهای جهان، يعنی در بيش از ١۵٠ کشور، گردشگری يکی از پنج منبع مهم کسب ارز خارجی است و در ۶٠ کشور، رتبه ی اول را به خود اختصاص داده است (رضوانی، 1387:1). مسلماً بخش کوچکی از گردشگری را گردشگری روستايی تشکيل می دهد که البته سهم مهمی را در اقتصاد مناطق روستايی دارد. توجه به بازده ناخالص و تعداد شغل‌هايی که گردشگری ايجاد کرده است بر فوايد اقتصادی، اجتماعی و زيست محيطی حاصل از توسعه گردشگری در مناطق روستايی، سرپوش خواهد گذاشت.
:لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه
