مفاهیم سه گانه نوآورى

الف – نوآورى بعنوان دستاورد فن آورانه:

هنگامى که به زندگى خود و فن آورى‏هایى که بدان کیفیت مى‏بخشند، توجه مى‏کنیم به نوآورى بعنوان دستاورد مى‏نگریم.

ب – نوآورى بعنوان آثار تبعى دستاوردها:

ابداعات بزرگ یا نوآوریهاى بزرگ، نوعا نه بدلیل نفس دستاورد بلکه به
خاطر تبعات فن آورى‏هاى بزرگ انگاشته شده‏اند که در هر حال بطور غیرقابل وصفى از حالت اولیه خارج و با افزودن جزئیات نه چندان زیاد بدان متحول گردیده‏اند نکته مهم دیگر آنست که نوآورى تبعات ناخواسته‏اى که موجب انتفاع همگان نیز مى‏شود را نیز دربردارد.[1] ( Cormican, K., & O’Sullivan, D. 2004) اقتصاد دانان این تبعات ناخواسته را مازاد (spillover) یا مظاهر مثبت(positive externalities) مى‏نامند. باز هم توجه داریم که با وجود آنکه نوآوریها به سوى تولید مظاهر مثبت پیش مى‏روند چنین نیست که هرگونه جلوه مثبت لزوما بوسیله نوآورى ایجاد شده باشد.

ج – ویژگى‏هاى سازمان نوآور و دارای کارآفرینی سا زمانی

یکى از کارآفرینان موفق (ریچارد برانسون Richard Branson) تجارت نوآورى گرا را موجودى زنده میداند که نفس مى‏کشد، او نوآورى را فراتر از صرف داشتن ایده‏هاى خوب، کارکنان با انگیزه و درک آنچه مشتریان مى‏خواهندمى‏داند. از این منظر نوآورى کمتر با اقدامات مشخص یا دستاوردها (یا تبعات آنها) و بیشتر با یک دیدگاه فکرى، ومجموعه‏اى جامع از رفتارها و اقدامات مربوط با آن دیدگاه رابطه خواهند داشت. یک موسسه نوآور و دارای کارآفرینی سازمانی ، موسسه‏اى نیست که کالاهاى نو را معرفى مى‏کند بلکه موسسه‏اى است که مرتبا درگیرفعالیتهاى میباشد که به قصد افزایش احتمال کشف محصولات نو یا بهتر و یا فرآیندهاى ساخت آنها صورت مى‏پذیرند. به این ترتیب موسسات نوآور و دارای کارآفرینی سازمانی  با ایده‏هاى نو زنده بوده و مرتبا با احتمال توسعه مبانى ایجاد محصولات نو و یا تغییر در فرآیندهاى موجود درگیر هستند، هر چند ممکن است بسیارى از این مبانى هیچ گاه پیاده نشوند.

موسسات نوآور  و دارای کارآفرینی سازمانی واجد توانائیهاى پویا هستند. توانایى پویا الگوى پایدار و آموخته شده و مجموعه‏اى از فعالیتهاىاست که از طریق آن یک سازمان بطور سیستماتیک روالهاى اجرایى خود را در راستاى بهبود کارایى، ایجاد و ترمیم مى‏نماید.

مطابق موافقتنامه سبز کمیسیون اروپا موسسه نوآور داراى دو دسته مهارتهاى اصلى مى‏باشد:

دسته اول این مهارت‏ها، مهارت‏هاى استراتژیک میباشد. توانایى دیدن افق دور دست، قدرت تشخیص و حتى پیش بینى روندهاى بازار و تمایل و توانایى در جمع آورى، پردازش و هضم اطلاعات اقتصادى و فن آورانه از این دسته میباشند. مهارت‏هاى سازمانى گروه دوم مهارت‏هایی هستند که از جمله آنها میتوان به آمادگى براى ریسک و تسلط بر آن، هماهنگى داخلى میان اجزاى درون سازمانى و هماهنگى برونى با تحقیقات عمومى، مشاورین، مشتریان و توزیع کنندگان و درگیرى تمام موسسه در فرآیند نوآورى و سرمایه گذارى در منابع انسانى اشاره کرد.با اینکه نوآورى ابعاد دیگرى هم دارد، ارائه محصولات و فرآیندهاى نو به عنوان خروجى ملموس و قابل اندازه‏گیرى مستقیم فعالیت نوآورانه شناخته مى‏شوند.( Chiou, W.C., Kuo, H.W., & Iuan Yuan, L. (1999[2]

[1] Cormican, K., & O’Sullivan, D. (2004). Auditing Best Practice for Effective Product Innovation Management. Technovation,24(10), 819–829.

 

[2] Chiou, W.C., Kuo, H.W., & Iuan Yuan, L. (1999). A Technology Oriented Productivity Measurement Model. International Journal of Production Economics, 60, 69–77.