نوآوری
نوآوري عبارتست از ايجاد، توسعه و اجراي يك ايده يا رفتار جديد. نوآوري مي‌تواند يك محصول يا خدمت جديد، يك فن‌آوري جديد فرآيند توليدي، يك ساختار يا سيستم مديريتي جديد يا يك برنامه جديد براي اعضاي سازمان باشد. بنابراين نوآوري بدين ترتيب تعريف مي‌شود: «پذيرش يك ابزار، سيستم، سياست، برنامه، فرآيند، محصول يا خدمت جديد كه مي‌تواند در داخل سازمان ايجاد شود و يا از بيرون خريداري شود و براي سازمان، جديد باشد» (Lukas & Ferrell, 2000). اين تعريف از نوآوري بسيار جامع است و همه انواع آن را در بر مي‌گيرد. نوآوري از طريق افزايش انعطاف‌پذيري سازمان، تمايل آن براي تغيير و معرفي محصولات و خدمات جديد و كاهش اينرسي سازماني به طور مثبت بر موفقيت بلندمدت شركت‌ها تأثير مي‌گذارد (گرينشتين، 2008).
مانو (1992)، نوآوري را به سه دسته كلي نوآوري در محصول، نوآوري در فرآيند و نوآوري مديريتي تقسيم‌بندي كرده است و بر اين اساس نوآوري سازمان‌ها را سنجيده است (مانو، 1992). در اين تحقيق براي سنجش نوآوری مداری از رويكرد مانو (1992) استفاده شده است.
نوآوري در محصول
نوآوري در محصول، شامل محصولات يا خدمات جديدي است كه براي رفع نياز مصرف‌كنندگان سازمان ارائه مي‌شود.
براي اندازه‌گيري متغير نوآوري در محصول، 3 شاخص زير انتخاب شده است. محققاني كه از اين شاخص‌ها براي سنجش نوآوري در محصول استفاده كرده‌اند، نيز مشخص شده است.
جدول 3-16- شاخص‌هاي متغير نوآوري در محصول
| رديف | شاخص | محققان |
| 1 | مناسب بودن تعداد محصولات و خدمات جديد معرفي شده به بازار نسبت به رقبا | (Jiménez-Jimenez, Valle, & Hernandez-Espallardo, 2008; Manu, 1992) |
| 2 | توانمندي پيشتازي شركت در معرفي محصولات و خدمات جديد به بازار | |
| 3 | تلاش مناسب شركت در زمينه نوآوري از لحاظ ميزان ساعت/ فرد، تيم‌ها و آموزش |
